Ik kwam hier toen ik negentien jaar was.
Ik vind het wel leuk en gezellig, leuke bewoners, leuke kamer, leuke ouders en een leuk zusje. In de avond wil ik graag avonturen beleven maar daarvoor moet ik wel toestemming vragen. Het is hier heel fijn en ook fijn dat de begeleiding vindt dat je zelfstandig moet zijn en dat ze dus niet altijd op je lip zitten. Je kan je altijd terugtrekken in je eigen appartement, maar het is ook leuk dat je bij iemand op visite kan komen maar dan moet je wel aanbellen. Er zijn een paar bewoners waar ik heel goed mee kan opschieten en me heel veilig bij voel, dat je altijd wel even tegen die iemand aan kan leunen als er iets is en dat die ander je troost en helpt en dat die bij jou kan aanleunen als die verdrietig is.

Ik ben vrolijk, altijd lachend en altijd spontaan tegen iedereen, ik ben behulpzaam en ik ben geïnteresseerd in heel veel mensen, begeleiders en bewoners. Als ze met mooie verhalen komen kan ik zelf meepraten, saaie verhalen interesseren me niet.

Ik luister naar muziek en ritme maak ik heel veel. Ik zit op hockey, we zijn al vier keer in het buitenland geweest, Engeland, Spanje en Duitsland twee keer.
Mijn droom is altijd al om koning Willem Alexander te ontmoeten. Als iemand dat een keer kan regelen dan wil ik hem een handtekening vragen en hem hier in huis een rondleiding geven. En ik wil die drie prinsesjes ook ontmoeten.

Ik ben mijn toekomsthuis aan het maken, ik plak plaatjes zoals ik het wil, zoals het in de toekomst is. En een tv die aan de muur hangt en een leuk gedicht aan de muur. Over corona praat ik niet zo veel want ik ben er nu aan gewend dat je elkaar niet aanraakt.

Ik werk in een soort pakhuis van Cordaan, alles bijvullen, suiker, thee en vooral de collega’s zijn leuk. Soms heb ik zoveel lol met collega’s dat ik vergeet dat ik naar huis moet gaan. Soms wil ik ook een keer eventjes niet naar huis toe komen.

Ik werk ook nog  bij de kindjes bij de sportschool. Daar moeten we nu ook een mondkapje opdoen en dan mogen we met de kinderen werken als de ouders sporten. Er mogen maar vier kinderen komen en soms komen er nul kinderen en dan is er niet zoveel lol aan want dan moet je schoonmaken. Op woensdag ga ik lunchen bij mijn ouders. Ik ga altijd met het openbaar vervoer, bus en trams en zo laat mogelijk vertrekken, om tien uur. Door de corona mis je wel de vrijheid dat je vaak naar je vrienden wilt gaan of naar een winkel, maar soms doe ik het toch.